A było to tak...
Lourdes - jedno z najważniejszych miejsc objawień i wielu cudów, gdzie Matka Boża 18 razy ukazała się ubogiej pasterce Bernadecie Soubirous wzywając do modlitwy i pokuty.Miejsce,do którego wszyscy pragnęli przybyć z wieloma swoimi intencjami, prośbami i podziękowaniami;miejsce, którego nikt nie chciał opuszczać. Wspólne poranne msze św. w bazylice wybudowanej w miejscu objawień, udział w procesjach ze świecami wraz z modlitwą różańcową w wielu językach, indywidualne modlitwy w Grocie Objawień, na Drodze krzyżowej, w Kaplicy Najświętszego Sakramentu, poruszający obrzęd obmycia i picia wody z cudownego źródła - każdy mógł tu odnaleźć swoje miejsce. Wzruszające było poprowadzenie grupy polskich pielgrzymów przez uczestników naszej grupy niosących flagę Polski podczas procesji ze świecami za figurą Matki Bożej i oddanie czci Maryi oraz wizyta w ośrodku franciszkańskim "Misja Niepokalanej Ojca Kolbego", gdzie każdy mógł otrzymać „Cudowny Medalik”.
Z żalem opuszczaliśmy Lourdes pięknie położone w regionie Środkowych Pirenejów, choć pełni nadziei na ponowne spotkanie z Maryją w maleńkiej La Salette, położonej na wysokości 1800 metrów n.p.m. pośród francuskich Alp, po drodze zwiedzając średniowieczne Carcassonne i miasto Avignon z Pałacem Papieskim oraz słynnym mostem.
W La Sallette „Płacząca Maryja” ukazała się tylko raz dwójce dzieci Melanii i Maksyminowi, prosząc o przekazanie całemu światu jej orędzia i błagając o modlitwę: „Jeżeli nie macie czasu, odmawiajcie przynajmniej Ojcze Nasz i Zdrowaś Maryjo”. Na miejscu objawienia wybudowano Sanktuarium, funkcjonuje również saletyński ośrodek misyjny, a przebywający w nim ojciec Paweł misjonarz z polskiego La Sallette k/Dębowca przybliżył historię tego miejsca. Msza św. w sanktuarium, wszystkie wypowiedziane na głos i te ciche w naszych w sercach intencje, modlitwy, prośby i dziękczynienia, a przede wszystkim wieczorna procesja z zapalonymi świecami wraz ze śpiewem po polsku i po francusku wokół miejsca objawienia, podczas gdy uczestnicy naszej pielgrzymki nieśli krzyż na czele oraz figurę Matki Bożej Płaczącej na ramionach, na długo pozostaną w pamięci i sercu. Piękno otaczającej przyrody, bardzo wysokie góry, skały i łąki udekorowane pięknymi polnymi kwiatami, a rankiem wschód słońca i unosząca się mgła nad miejscem, które wybrała Maryja, zrobiło niezapomniane wrażenie i znowu tak trudno było się rozstać, choć czekała na nas słynna Francuska Riwiera.
Zwiedziliśmy pachnące nie tylko lawendą Lazurowe Wybrzeże. Byliśmy w przepięknej Nicei z bogatą historią oraz w innych słynnych pięknych miastach i uroczych miasteczkach, takich jak: Cannes, Antibes, Grasse, Eze, Frejus z wieloma zabytkami, wąskimi uliczkami z zachwycającymi widokami na morze. Odwiedziliśmy też Księstwo Monaco wraz z słynnym Kasynem w Monte Carlo.
Warto wspomnieć, że na pielgrzymkowym szlaku poznaliśmy dwóch księży z Polski, którzy pełnią swoją posługę we Francji. Ks. Adam Wijata proboszcz parafii św. Łukasza, udostępnił nam na nasze msze św. kościół pw. św. Heleny w Nicei, a ks. Krzysztof Kłysiak proboszcz parafii zabytkową katedrę we Frejus. Francja, to piękny kraj z bardzo bogatą historią i ciekawą architekturą oraz doskonale zachowanymi zabytkami, ale przede wszystkim wspaniałą przyrodą, wysokimi górami i wzgórzami opadającymi ku morzu, skalistymi i piaszczystymi plażami, różnorodną i kolorową zachwycającą roślinnością. Na całym naszym pielgrzymkowym szlaku była z nami nasza Matka Maryja i towarzyszył nam nasz Patron św. Ojciec Pio. Pewnie, dlatego nasze wspólne pielgrzymowanie, to był czas wielu niezapomnianych wrażeń, emocji, doświadczeń, niesamowitych doznań i niezwykłych wydarzeń, otulony przede wszystkim modlitwą w sercach i na ustach pielgrzymów, ale co równie ważne z ciepłymi i serdecznymi relacjami między pielgrzymami oraz ludzką życzliwością i uśmiechem.
Pielgrzym